rozdział 3.

* Perspektywa Kate włącz

Kolejny dzień, kolejne kłótnie z Alex i chłopakami. Japierdole dłużej tak nie pociągnę..

- Katie? Śpisz? – usłyszałam szept Liama.

- Nie kurwa, powieki oglądam – zaśmiałam się i usiadłam na łóżku. - siadaj – powiedziałam i poklepałam miejsce obok siebie.

- Co się z wami stało, huh? – zapytał patrząc w moje sine oczy.

- Z kim? – zaczęłam udawać idiotkę.

- Nie udawaj. Z tobą i Alex. Gdzie podziały się te siostry które zauroczyły nas sobą w Warszawie.? Gdzie nasze dawne Katie i Alex. Te które nie mogły wytrzymać bez siebie ani chwili? Te dziewczyny które mówił „Jebać to, życie toczy się dalej” lub „Uśmiechnij się. Jutro będzie gorzej”? – zaczął bombardować mnie milionem pytań na sekunde. A każde jego słowo dobijało mnie niemiłosiernie.

- Liam, proszę przestań! – krzyknęłam nakrywając się kołdrą po samą głowe. Mimowolnie z moich oczu polecały łzy. Tęsknie za dawną Alex. Za jej uśmiechem idiotycznymi żartami.

Poczułam, że ktoś wgramolił mi się pod kołdrę tak to był kochany Liaś który ogrzał mnie swoim ciepłym ciałem. No właśnie, dlaczego On zawsze był taki ciepły a np. Ja nie. Dziwne.

Poczułam jak obejmuje mnie swoim ramieniem. Cicho szlochnęłam.

- Coś nie tak? – zapytał unosząc się na łokciu.

- Wszystko jest nie tak Liam rozumiesz? – powiedziałam wycierając moje policzki. Nie odezwał się ani słowem tylko delikatnie nachylił się nade mną i musną mnie swoimi wargami. Odwróciłam głowe.

- Liam, nie. Przepraszam.. – wyszeptałam

- Nie to ja przepraszam nie powinienem – powiedział cicho i chciał wstać.

- Ej, poczekaj zostań przynajmniej będzie mi Ciepło – złapałam go za ramie i lekko się uśmiechnęłam.

*

- Wróciłam! – obudził mnie krzyk mojej siostry. Co śmieszniejsze Liam dalej spał jak zabity. Powoli wyswobodziłam się z jego objęć i zeszłam na dół po jakiś sok czy inny napój. Na schodach spotkałam Alex.

- Hej – rzuciłam w miare normalnie.

- Siema – powiedziała oschle a po chwili słyszałam jebnięcie drzwiami. Świetnie Kate, cudownie. PO JAKĄ KURWE JA WSPOMINAŁAM O TEJ TERAPII.

- ALGALAGABUU! – wrzasnął Lou a mi serce podeszło do gardła.

- Louis debilu! Mnie nie.. – ugryzłam się w język.

- Że co? – zdziwił się.

- Ee, nie nic nic. – mruknęłam i pobiegłam szybko do pokoju. No tak zaczął się mój kochany atak. Serce zaczęło walić mi jak oszalałe i oddychałam na tyle ciężko, że zbudziłam Liama.

- Kate? Cholera jasna Katie co się dzieje? – krzyknął przerażony klękając obok mnie.

- Li..Li..Liam bez względu na to co się teraz stanie nie wołaj nikogo tylko przy mnie bądź – ledwo co powiedziałam przez te duszności. Moje ręce zaczęły się niemiłosiernie telepać a z moich oczu leciały łzy.

- Prze.. przeraszam. – powiedziałam i popatrzyłam na niego. Był przerażony bardziej odemnie.

- Cii, jestem przy tobie – powiedział i złapał mnie za ręce. W tym momencie zaczęłam słyszeć szepty.. Czyli „Uciekaj stąd” w trzystu różnych językach. Zatkałam uszy ale nic to nie dało. Teraz telepałam się cała Liam objął mnie a ja schowałam się w jego bluzie.

- Ktoś przed nami stoi.. – mówiłam starając brać równomierne oddechy.

- Katie, skarbie nikogo tu nie ma – powiedział i pocałował mnie w czoło. Po około dziesięciu minutach mi przeszło.

- Liam pość mnie, musze do łazienki – powiedziałam i szybko zerwałam się z miejsca. Dobrze, że miałam pokój z łazienką. Zaczęłam oddawać cały dzisiejszy asortyment, który zjadłam. To było dziwne bo nigdy wcześniej tak nie miałam.

- To.. To kolejna faza ataku? – zapytał przerażony trzymając mi włosy.

- N.. nie. Ni.. Nigdy T..t..tak nie miałam – wydukałam. Kiedy już bez kitu nie miałam czym rzygać no chyba, że wnętrznościami.. wytarłam twarz spuściłam wode i umyłam dokładnie zęby.

- Kate, co to było do cholery? – zapytał kiedy pomógł doczłapać mi się do łóżka.

- Zawołaj Alex, proszę – wychrypiałam i po chwili w moich drzwiach stała chudzina..

- Atak, poważy. Liam przy nim był – powiedziałam siadając na łóżku.

- O kurwa, ej masz leki? – zapytała przejęta.

- No jeszcze. – odparłam.

- Może znowu się naćpałaś? – zapytała. O NIE KURWA PRZEGIEŁA.

- A może poszłam w twoje ślady i specjalnie wymuszałam rzygi żeby schudnąć? – zadrwiłam. Jak zwykle Ona zaczyna Ja kończe.

- O nie, kurwa! Tego już za wiele. NIENAWIDZE CIĘ! – wrzasnęła.

- i z wzajemnością kurwa! – odkrzyknęłam – wypierdalaj stąd. Dzięki, że jesteś kochaną siostrzyczką! – krzyknęłam i odwróciłam się do niej plecami.

- Suka! – syknęła.

- Nie musisz się przedstawiać, Katie jestem – rzuciłam a ona trzasnęła drzwiami. Jak zwykle z naszej rozmowy wyszła chujnia z grzybnią.

Rozległo się pukanie do drzwi.

- Dajcie mi wszyscy święty spokój – jęknęłam.

- Nawet ja? – usłyszałam miękki głos Zayna.

- Wszyscy z wyjątkiem Ciebie – uśmiechnęłam się ocierając łzy.

- No już gadaj o co poszło. – powiedział wgramolając się pod kołdre którą byłam przykryta. Objął mnie ramieniem a ja położyłam się na jego torsie.

- O to co zawsze Zayn, o to co zawsze. – powiedziałam cicho i zaczęłam szlochać.

- Cicho młoda. Już proszę nie płacz – gładził mnie po moich włosach.

- łatwo Ci mówić. Ty nie kłócisz się z najbliższą osobą dla Ciebie tak jak ja. – westchnęłam.

Nic nie odpowiedział tylko przytulił mnie mocno. Tak, tego było mi trzeba wspólnego pomilczenia.  

Od autorek;
Jest trzeci.  :) Dziękujemy za miłe komentarze jest nam naprawdę przyjemnie je czytać ! :) Katie. xoxo